extrico

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ex-trīco, āvi, ātum, 1, v. a. (dep. form extricor, Plaut. Ep. 1, 2, 49; v. infra fin.) [tricae], to disentangle, extricate, to clear, free (rare; not in Cic.; syn.: explico, enodo, expedio, enucleo, explano).

I Lit.: extricata densis Cerva plagis, Hor. C. 3, 5, 31: margaritae extricatae, unstrung , loose , Dig. 9, 2, 27 fin.

B Transf.: silvestris ager facile extricatur, is cleared , made arable , Col. 3, 11, 3: mercedem aut nummos unde unde extricat, procures with difficulty , hunts up , Hor. S. 1, 3, 88.—

II Trop.: putas eos non citius tricas Atellanas quam id extricaturos, to unravel , clear up , Varr. ap. Non. 8, 29: de aliquo nihil, Vat. ap. Cic. Fam. 5, 10, 1: nihil, Phaedr. 4, 22, 4: omne genus daemoniorum, removes , drives out , Vulg. Tobiae, 6, 8.—In dep. form: extricabor aliqua ope, Plaut. Ep. 1, 2, 49.

Related Words