falsĭlŏquus (-locus), a, um, adj. [falsus + loquor],
that speaks falsehoods : quarum rerum te falsilocum mihi esse nolo. Plaut. Capt. 2, 2, 14; Prud. Apoth. 107; also Plaut. Mil. 2, 2, 36, glossema.—Subst.: fal-sĭlŏquus , i, m., a false accuser , Vulg. Job, 16, 9.