ferrumen

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ferrūmen (fērū-), ĭnis, n. [ferrum].

I Cement , solder , glue (post-Aug.): quod furto calcis sine ferumine suo caementa componuntur, Plin. 36, 23, 55, § 176; Petr. 102; Dig. 41, 1, 27.—Transf.: esse videtur Homeri (versus) simplicior et sincerior, Vergilii autem νεωτερικώτερος et quodam quasi ferumine immisso fucatior, etc., i. e. connection , connecting word , Gell. 13, 26, 3. —*

II Iron-rust : (crystalla) infestantur plurimis vitiis, scabro ferumine, maculosa nube, etc., Plin. 37, 2, 10, § 28.