festīnātĭo ōnis, f. [festino],
a hastening , haste , hurry , despatch , speed (class., in the sing. and plur.): quid haec tanta celeritas festinatioque significat? Cic. Rosc. Am. 34, 96; cf.: mea festinatio, id. Phil. 3, 1, 2: epistola plena festinationis et pulveris, id. Att. 5, 14, 2: omni festinatione properare in patriam, id. Fam. 12, 25, 3: tempus festinationis an otii, id. de Or. 3, 55, 211; cf. Quint. 1, 1, 32: beneficium festinatione praeripere, Cic. Phil. 14, 2, 5: ignoscas velim huic festinationi meae, id. Fam. 5, 12, 1: cujus (rei) festinationem mihi tollis, id. Att. 13, 1, 2: praematura, Liv. 42, 16 fin. —In plur.: cavendum est ne in festinationibus suscipiamus nimias celeritates, Cic. Off. 1, 36, 131.