fētūra (foet-), ae, f. [2. fetus], a bringing forth, bearing or dropping of young, a breeding (rare but class.).
I Lit.: secunda pars est de fetura. Nunc appello feturam a conceptu ad partum ... Altera pars est in fetura, quae sint observanda, quod alia alio tempore parere soleat, etc., Varr. R. R. 2, 1, 18 sq.: humana pastorum, id. ib. 2, 10, 6: aetas (bovis) feturae habilis, fit for breeding , Verg. G. 3, 62: si fetura gregem suppleverit, id. E. 7, 36.—
B Transf.
1 Concr., young , offspring , brood : alios dies ad ubertatem lactis feturaeque servanto, * Cic. Leg. 2, 8, 20: minor, Ov. M. 13, 827: optima gallinarum ante vernum aequinoctium, Plin. 10, 53, 74, § 150.—
2 Transf., of young vines : ut omnis fetura sub eo exeat, Plin. 17, 22, 35, § 179.— *
II Trop., the production of a literary work: libri nati apud me proximā feturā, Plin. H. N. praef. § 1.