fŏdĭco, no perf., ātum, āre, v. a. [fodio], to dig, to pierce (rare but class.). *
I Lit.: mercemur servum, qui dictet nomina, laevum Qui fodicet latus et cogat dextram Porrigere, to dig or jog in the side , * Hor. Ep. 1, 6, 51 (for which fodit, Ter. Hec. 467): lateribus fodicatis, Amm. 26, 10, p. 98 Bip.—
II Trop.: animum fodicant, bona distimulant, Plaut. Bacch. 1, 1, 30: cf.: stimulus ego nunc sum tibi; fodico corculum, id. Cas. 2, 6, 9: non est in nostra potestate fodicantibus iis rebus, quas malas esse opinemur, dissimulatio vel oblivio, Cic. Tusc. 3, 16, 35.