fragmen

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

fragmen, ĭnis, n. [FRAG, frango]. *

I A fracture : percussit subito deceptum fragmine pectus, Val. Fl. 3, 477.—

II Mostly in plur.: fragmina, um, pieces broken off , fragments , ruins , wreck (poet. and in postAug. prose for the class. fragmenta).

α Plur. : silvarum, Lucr. 1, 284; 5, 1284: remorum, Verg. A. 10, 306: mucronis, id. ib. 12, 741: navigii, Ov. M. 11, 561; cf. ratis, id. ib. 14, 563: adjacebant fragmina telorum equorumque artus, Tac. A. 1, 61: subselliorum, Suet. Ner. 26: panis, crumbs , id. Claud. 18: favorum, quae in sacco remanserunt, Col. 9, 15 fin.—Absol. of bits of wood , chips : taedas et fragmina poni Imperat, Ov. M. 8, 459.—

β Sing. : Ilioneus saxo atque ingenti fragmine montis Lucetium sternit, fragment of a mountain , piece of rock , Verg. A. 9, 569; 10, 698; Vulg. Judic. 9, 53 al.

Related Words