frugalis

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

frūgālis, e, adj. [frux]. *

I Of or belonging to fruits : maturitas, App. de Mundo, p. 71, 29.—

II (Acc. to frugi, v. frux, II. B.) Economical , thrifty , temperate , frugal , provident , careful; and in gen., worthy , virtuous; only in comp. and sup. ( Quint. 1, 6, 17, characterizes the use of the positive frugalis for the usual frugi as pedantry): villa frugalior, Varr. R. R. 3, 2, 3: tanton ... Lesbonicus factus est frugalior? Plaut. Trin. 3, 1, 9: dedo patri me nunciam, ut frugalior sim, quam volt, Ter. Heaut. 681; Sen. Contr. 3, 21, 20; 5, 31, 13 al.— Sup. : cum optimus colonus, parcissimus, modestissimus, frugalissimus esset, Cic. de Or. 2, 71, 287: homines frugalissimi, id. Fl. 29, 71.— Hence, adv.: frūgālĭter (acc. to II.), moderately , temperately , thriftily , frugally , economically : rem sobrie et frugaliter accurare, Plaut. Ep. 4, 1, 38; id. Pers. 4, 1, 1; 6: vivere (with parce), Hor. S. 1, 4, 107; cf.: recte is negat, umquam bene cenasse Gallonium ... quia quod bene, id recte, frugaliter, honeste: ille porro prave, nequiter, turpiter cenabat, Cic. Fin. 2, 8, 25: loqui, id. ib. 2, 9, 25; cf.: de sublimibus magnifice, de tenuioribus frugaliter dicere, Fronto , Ep. ad Ver. 1 Mai.— Comp. : vivere, Lact. Ira D. 20.

Related Words