funero

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

fūnĕro, āvi, ātum (dep. form funeratus est, Capitol. Pert. 14), 1, v. a. [funus],

I to bury with funeral rites , to inter (perh. not ante-Aug.; syn.: sepelio, humo, effero): qui funerari se jussit sestertiis undecim milibus, Plin. 33, 10, 47, § 135; Suet. Claud. 45; id. Tib. 51; id. Calig. 15; id. Ner. 50; id. Oth. 11; id. Dom. 17; Dig. 11, 7, 14; Sen. ad Helv. 2, 5; 12, 5; Val. Max. 1, 6, 6; 4, 4, 2; 4, 6, 3 al.: (apes) defunctas progerunt funerantiumque more comitantur exsequias, Plin. 11, 18, 20, § 63: qui funerari sepelirive aliquem prohibuerit, Paul. Sent. 5, 26, 3.—

II Transf. (consequens pro antecedente), fūnĕrātus , a, um, killed , destroyed : prope funeratus Arboris ictu, Hor. C. 3, 8, 7: funerata est pars illa corporis, qua quondam Achilles eram, Petr. 129, 1.

Related Words