gĕnĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [genus], to beget, procreate, engender, produce, create; in pass., to spring or descend from.
I Lit. (class.): hominem generavit et ornavit deus, Cic. Leg. 1, 9, 27: isque (Capys) pium ex se Anchisen generat, Enn. ap. Philarg. ad Verg. G. 3, 35 (Ann. v. 32 Vahl.): Oebalus, quem generasse Telon Sebethide nymphā Fertur, Verg. A. 7, 734: unde nil majus generatur ipso (Jove), Hor. C. 1, 12, 17: Herculis stirpe generatus, Cic. Rep. 2, 12: homines hominum causa esse generatos, id. Off. 1, 7, 22: ita generati a natura sumus, ut, etc., id. ib. 1, 29, 103; cf. id. Rep. 6, 15: a quo (deo) populum Romanum generatum accepimus, id. Phil. 4, 2, 5: ab origine ultima stirpis Romanae generatus, Nep. Att. 1: Tros est generatus ab illo, Ov. F. 4, 33: fuit Argolico generatus Alemone quidam Myscelos, id. M. 15, 19: Trojā generatus Acestes, Verg. A. 5, 61: mulos (antiqui vocabant) quos asini et equae generarent, Plin. 8, 44, 69, § 172: quale portentum ... nec Jubae tellus generat, Hor. C. 1, 22, 15: terram tanto prius animalia generare coepisse, Just. 2, 1 fin. : atque aliam ex alia generando suffice prolem, Verg. G. 3, 65: (mundus) semperne fuerit, nullo generatus ortu: an, etc., Cic. Univ. 2: semina, unde essent omnia orta, generata, concreta, id. Tusc. 5, 24, 69; cf.: semina generantia ranas, Ov. M. 15, 375: terra et hos (rubos) generat, Quint. 9, 4, 5: terra generandis alendisque seminibus fecundior, id. 10, 3, 2: e gramine, quod in eo loco generatum esset, etc., Gell. 5, 6, 9: generandi gloria mellis, Verg. G. 4, 205: ignibus generandis nutriendisque soli ipsius naturalis materia, Just. 4, 1.— Absol. : asina generare coepit, Plin. 8, 44, 69, § 172.—
II Trop. (perh. only post-Aug.).
A In gen.: cetera forsitan tenuis quoque et angusta ingenii vena ... generare atque ad frugem aliquam perducere queat, Quint. 6, 2, 3: verecundia vitium quidem, sed quae virtutes facillime generet, id. 12, 5, 2; Dig. 25, 3, 7: peccatum generat mortem, Vulg. Jacob. 1, 15.—
B In partic., to bring forth , produce , of mental productions: quae (aetates) nihil dum ipsae ex se generare queunt, Quint. 1, 1, 36: cum generabit ipse aliquid atque componet, id. 1, 12, 12; 8, 6, 32; cf. id. 10, 2, 5: similiter decurrentium spatiorum observatione esse generatum (poëma), id. 9, 4, 114; cf. Suet. Ner. 52.