gerrae

gerrae, ārum, f., = γέρρα, orig. wattled twigs; hence, transf.,

trifles , stuff , nonsense : gerrae crates vimineae. Athenienses cum Syracusas obsiderent et crebro gerras poscerent, irridentes Siculi gerras clamitabant. Unde factum est, ut gerrae pro nugis et contemptu dicantur, Paul. ex Fest. s. h. v. p. 94; cf. id. s. v. cerrones, p. 40 Müll. N. cr. : tuae blanditiae mihi sunt, quod dici solet, Gerrae germanae atque edepol liroe liroe, Plaut. Poen. 1, 1, 9: maximae, id. Ep. 2, 2, 49; cf. Aus. ldyll. 11 praef.—As an interject. : gerrae! nae tu illud verbum actutum inveneris, Plaut. Trin. 3, 3, 31; id. As. 3, 3, 10.