glōrĭa, ae, f. [Sanscr. cru, to hear; crav-as, fame; Gr. κλύω, κλέος; Lat. cluo, clueo, inclutus, from the root clŭo; lit., rumor, fame; hence also, like κλέος, pregn.], glory, fame, renown, praise, honor (syn.: laus, laudatio, gloriatio, elogium, etc.).
I Lit.
α In gen.: te inmortali adficere gloria, Plaut. Am. 5, 2, 10: viri (Q. Fabii) gloria claret, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 315 Vahl.): ut summae gloriae sint a virtute proficiscentia, dedecoris vero praecipui existimentur, quae voluptas suadeat non sine labe vitiorum, Cato ap. Schol. Cic. Sest. 66, p. 310 Orell.: hicine est ille Telamon, modo quem gloria ad caelum extulit? Poët. (perh. Enn.) ap. Cic. Tusc. 3, 18, 39 (Trag. Rel. Inc. v. 93 Rib.): virtutem tamquam umbra sequitur, Cic. Tusc. 1, 45, 109: non tulit ullos haec civitas aut gloria clariores aut auctoritate graviores, Cic. de Or. 2, 37, 154: est enim gloria solida quaedam res et expressa, non adumbrata: ea est consentiens laus bonorum, incorrupta vox bene judicantium de excellente virtute; ea virtuti resonat tamquam imago, id. Tusc. 3, 2, 3 sq.: trahimur omnes studio laudis et optimus quisque maxime gloriā ducitur. Ipsi illi philosophi etiam in illis libellis, quos de contemnenda gloria scribunt, nomen suum inscribunt, etc., id. Arch. 11, 26: immortalis gloria (opp. sempiterna turpitudo), id. Pis. 26, 63: bello quaeritur gloria, id. Off. 1, 12, 38: maximam gloriam capere, id. Lael. 7, 25: esse in gloria sempiterna, id. Att. 14, 11, 1: sit in aeterna gloria Marius, qui, etc., id. Cat. 4, 10, 21: esse in maxima gloria, id. Off. 3, 21, 85: excellens in re militari gloria, id. Rep. 2, 17: quod auctor ei summa augur gloria Attus Navius non erat, id. ib. 2, 20: honorum gradus summis hominibus et infimis sunt pares, gloriae dispares, etc. ... ut is maxime gloria excellat, qui virtute plurimum praestet, id. Planc. 24, 60: unus bis remp. servavi, semel gloriā, iterum aerumna meā, id. Sest. 22, 49: an Pollio et Messala ... parum ad posteros gloriae tradiderunt? Quint. 12, 11, 28: gloriam qui spreverit veram habebit, Liv. 22, 39, 19: spreta in tempore gloria interdum cumulatior redit, id. 2, 47, 11: militavi non sine gloria, Hor. C. 3, 26, 2: tenui Saleio Gloria quantalibet quid erit, si gloria tantum est, Juv. 7, 81.—Poet.: candidus, armenti gloria, taurus, i. e. ornament , pride , Ov. A. A. 1, 290; Tib. 4, 1, 208.—In plur., reputation , fame , Auct. Her. 3, 6, 10; Sall. J. 41, 7: veteres Gallorum gloriae, glorious deeds , Tac. A. 3, 45: ita sunt gloriae meretricum, Plaut. Truc. 4, 4, 36; Gell. 2, 27, 5.—
β With gen.: simul rem et belli gloriam armis repperi, Ter. Heaut. 112: nemo, qui fortitudinis gloriam consecutus est insidiis et malitiā, laudem est adeptus, Cic. Off. 1, 19, 62; cf.: pro gloria belli atque fortitudinis, Caes. B. G. 1, 2 fin. : gloria rei militaris, id. ib. 5, 29, 4: legum et publicae disciplinae, Cic. Tusc. 1, 46, 110: rerum gestarum gloria florere, id. de Or. 1, 1, 1: eximia virtutis, id. Rep. 2, 10: et gravitatis et ingenii, id. Ac. 2 ( Luc. ), 23, 72; id. Off. 1, 32, 116: imperii, id. ib. 1, 12, 38: dicendi, id. Brut. 68, 239; Quint. 12, 10, 17: carminum, Tac. A. 12, 28: et titulis et fascibus olim major habebatur donandi gloria, Juv. 5, 111: velocis gloria plantae, id. 13, 98.—
II Transf., subjectively, thirst or passion for glory , ambition; vainglory , pride , vaunting , boasting (class.).
α In gen.: pueri gloriā ducti, Cic. Tusc. 2, 20, 46 Tischer: moriar, ni, quae tua gloria est, puto te malle a Caesare consuli quam inaurari, id. Fam. 7, 13, 1; cf.: studio et gloriā, id. Tusc. 2, 27, 65: ostentatio et gloria, id. Rab. Post. 14, 38; and: jactantiā gloriāque, Tac. A. 1, 8: quem tulit ad scenam ventoso gloria curru, Hor. Ep. 2, 1, 177; cf. id. S. 1, 6, 23; 2, 3, 179: caecus Amor sui Et tollens vacuum plus nimio Gloria verticem, Hor. C. 1, 18, 15: patriam obruit olim gloria paucorum, Juv. 10, 142: vana gloria, Liv. 22, 39, 18.—In plur.: perjuriorem hoc hominem si quis viderit Aut gloriarum pleniorem, quam illic est, vain boastings , Plaut. Mil. 1, 1, 22; Gell. 1, 2, 6.—
β With gen.: generandi mellis, Verg. G. 4, 205: lautae mensae, Luc. 4, 376.