gloriatio

glōrĭātĭo, ōnis, f. [glorior],

a glorying , boasting , vaunting , exulting (a word formed by Cic.): ex quo efficitur, gloriatione, ut ita dicam, dignam esse beatam vitam, Cic. Fin. 3, 8, 28; 4, 18, 50: ubi est ergo gloriatio tua, Vulg. Rom. 3, 27.