glossēma, ătis, n., = γλώσσημα,
I an antiquated or foreign word needing explanation : circa glossemata etiam, id est voces minus usitatas, non ultima ejus professionis diligentia, Quint. 1, 8, 15: camillam (apud Ennium), qui glossemata interpretati, dixerunt administram, Varr. L. L. 7, § 34 Müll.: glossemata nobis praecipit, Asin. ap. Suet. Gramm. 22.
II —Hence, Glos-sēmăta , ōrum, n., a name given to collections of such words with explanations : naucum ait Aelius Stilo omnium rerum putamen: Glossematorum autem scriptores, etc., Fest. s. v. naucum, p. 166, b Müll: ocrem antiqui, ut Ateius Philologus in libro Glossematorum refert, etc., id. s. v. ocrem, p. 181, a.