grātĭōsus, a, um, adj. [gratia], full of favor.
I Enjoying favor , in favor , popular , regarded , beloved , agreeable , etc. (class.; a favorite expression with Cicero, and used mostly of persons): ego Plancium et ipsum gratiosum esse dico et habuisse in petitione multos cupidos sui gratiosos, etc., Cic. Planc. 19, 46: homini honesto, sed non gratiosiori quam Cn. Calidius est, id. Verr. 2, 4, 20, § 44: cum adversario gratiosissimo contendat, id. Quint. 1, 2: homines potentes, gratiosi, diserti, id. Cael. 9, 21; cf.: splendidi homines et aliis praetoribus gratiosi, id. Verr. 2, 3, 14, § 37: Pythius, qui esset ut argentarius apud omnes ordines gratiosus, id. Off. 3, 14, 58; cf. id. Planc. 18, 44; id. Att. 15, 4, 3: ut ego doceo gratiosum esse in sua tribu Plancium, id. Planc. 19, 47; cf.: sunt quidam homines in suis vicinitatibus et municipiis gratiosi, Q. Cic. Petit. Cons. 6, 24: is cum et suo splendore et nostra commendatione gratiosissimus in provincia fuit, Cic. Fam. 1, 3.—Of things: vidi et cognovi, causas apud te rogantium gratiosiores esse quam vultus, id. Lig. 11, 31: gratiosa missio, through favor , Liv. 43, 14, 9: sententia, Dig. 3, 6, 5; cf.: Berytensis colonia Augusti beneficiis gratiosa, favored , ib. 50, 15, 1: cupressus odore violenta ac ne umbra quidem gratiosa, materie rara, Plin. 16, 33, 60, § 139.—
II That shows favor , obliging , complaisant (very rare): gratiosi scribae sint in dando et cedendo loco, Cic. Brut. 84, 290.—Hence, adv.: grātĭōse , out of favor , graciously (postclass. and very rare): neque sordide neque gratiose, Dig. 26, 7, 7, § 2.— Comp. : gratiosius, Pseudo Ascon. Cic. Verr. 2, 1, 4, § 11.