hăbĭtābĭlis, e, adj. [habito], habitable.
I Lit. (class.): regiones, Cic. Tusc. 1, 20, 45: cinguli (terrae), id. Rep. 6, 20: media plaga (terrae), Ov. M. 1, 49: orae, Hor. C. 4, 14, 5: caelum, Ov. F. 4, 611: non habitabile frigus, id. Tr. 3, 4, 51.—
II Poet. transf., inhabited : Tarpeiae rupes Superisque habitabile saxum, Sil. 1, 541.