hetta res minimi pretii, quasi hieta, id est hiatus hominis atque oscitatio. Alii pusulam dixerunt esse, quae in coquendo pane solet assurgere, a qua accipi rem nullius pretii, cum dicimus: Non hettae te facio, Paul. ex Fest. p. 99 Müll. N. cr. [perhaps kindred with the Gr. ἥττων, ἥσσων, less, meaner; cf. the foll. art.].