hippŏcentaurus, i, m., = ἱπποκέϝταυπος,
a fabulous creature , half horse and half man , hippocentaur , Cic. N. D. 2, 2, 5; id. Tusc. 1, 37, 90; Plin. 7, 3, 3, § 35: si quis rem quae in rerum natura non est aut esse non potest, velut hippocentaurum stipuletur, Gai. Inst. 3, 97 a.