horreum

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

horrĕum, i, n. [cf.: farreum, farina],

a storehouse; esp. for preserving grain, a barn , granary , magazine (syn.: sirus, granarium, cumera): illi Capuam cellam atque horreum Campani agri esse voluerunt, Cic. Agr. 2, 33, 89: si proprio condidit horreo, Quicquid de Libycis verritur areis, Hor. C. 1, 1, 9; Cic. Verr. 2, 3, 8, § 20; Caes. B. C. 3, 42, 4: illius immensae ruperunt horrea messes, Verg. G. 1, 49; cf. Tib. 2, 5, 84: si, quicquid arat impiger Appulus, Occultare meis dicerer horreis, Hor. C. 3, 16, 27.—For other things: parcis deripere horreo amphoram? Hor. C. 3, 28, 7; Dig. 18, 1, 76: argentum, quod in domo, vel intra horreum usibus ejus fuit, ib. 34, 2, 33; 10, 4, 5; Col. 12, 52, 3.—In fig.: nunc argumentum vobis demensum dabo, non modio neque tri modio, verum ipso horreo, Plaut. Men. 15.—Poet., of a beehive , Verg. G. 4, 250; of ant-burrows , Ov. Tr. 5, 6, 39.

Related Words