horridus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

horrĭdus, a, um, adj. [horreo],

I standing on end , sticking out , rough , shaggy , bristly , prickly : non hac barbula, qua ista delectatur, sed illa horrida, quam in statuis antiquis et imaginibus videmus, Cic. Cael. 14, 33: caesaries, Ov. M. 10, 139: pluma, id. Am. 2, 6, 5: apes horridi pili, Col. 9, 3, 1; cf.: apes horridae aspectu, Plin. 11, 18, 19, § 59: sus, Verg. G. 4, 407; cf.: videar tibi amarior herbis, Horridior rusco, id. E. 7, 42: densis hastilibus horrida myrtus, id. A. 3, 23; cf.: arbor spinis, Plin. 12, 15, 34, § 67: horrida siccae silva comae, Juv. 9, 12. —

II Transf., in gen., rough , rude , rugged , wild , savage , horrid.

A Lit.: horrida signis chlamys, Val. Fl. 5, 558 (for which: aspera signis pocula, Verg. A. 9, 263: membra videres Horrida paedore, Lucr. 6, 1269: pecudis jecur horridum et exile, Cic. Div. 2, 13, 30: horrida villosa corpora veste tegant, Tib. 2, 3, 75: pastor, Ov. M. 1, 514: Ilia cultu, id. Am. 3, 6, 47; cf.: Acestes in jaculis et pelle Libystidis ursae, Verg. A. 5, 37: Silvanus, Hor. C. 3, 29, 22: Africa terribili tremit horrida terra tumultu, Enn. ap. Fest. p. 153 Müll. (Ann. v. 311 Vahl.); cf.: Aetnensis ager et campus Leontinus sic erat deformis atque horridus, ut, etc., Cic. Verr. 2, 3, 18, § 47 fin. : horridior locus, Ov. P. 1, 3, 83: silva fuit, late dumis atque ilice nigra Horrida, Verg. A. 9, 382: sedes Taenari, Hor. C. 1, 34, 10: argumenta, velut horrida et confragosa, vitantes, Quint. 5, 8, 1: inde senilis Hiems tremulo venit horrida passu, Ov. M. 15, 212; cf.: cum Juppiter horridus austris Torquet aquosam hiemem, Verg. A. 9, 670: bruma, id. G. 3, 442: December, Mart. 7, 36, 5: stiria, Verg. G. 3, 366: grando, id. ib. 1, 449: tempestas, Hor. Epod. 13, 1; Varr. ap. Plin. 18, 35, 79, § 349: fluctus, Hor. Epod. 10, 3; cf.: aequora, id. C. 3, 24, 40.—Poet.: si premerem ventosas horridus Alpes, qs. enveloped in horror , shuddering , Ov. Am. 2, 16, 19.—Of taste: sapor, harsh , raw , Plin. 34, 13, 33, § 129; cf. id. 13, 4, 9, § 43: ruta silvestris horrida ad effectum est, id. 20, 13, 61, § 131: (litterae) succedunt tristes et horridae ... in hoc ipso frangit multo fit horridior (littera sexta nostrarum), Quint. 12, 10, 28 sq. —

2 Esp., with dishevelled hair : si magna Asturici cecidit domus, horrida mater, Juv. 3, 212: paelex, id. 2, 57.—

B Trop.

1 Rough in character or manners, rude , blunt , stern , unpolished , uncouth : huncine hominem te amplexari tam horridum, Plaut. Truc. 5, 41: ut vita sic oratione durus, incultus, horridus, Cic. Brut. 31, 117; cf.: vir paulo horridior et durior, Plin. Ep. 3, 3, 5: spernitur orator bonus, horridus miles amatur, Enn. ap. Cic. Mur. 14, 30 (Ann. v. 273 Vahl.): non ille, quamquam Socraticis madet Sermonibus, te negliget horridus, Hor. C. 3, 21, 10: fidens juventus horrida bracchiis, id. ib. 3, 4, 50: Germania, id. ib. 4, 5, 26: gens, Verg. A. 7, 746: horridus irā (Boreas), etc., Ov. M. 6, 685: vita, Cic. Quint. 30, 93: virtus, Sil. 11, 205; Stat. Th. 5, 172: aspera, tristi, horrida oratione, Cic. Or. 5, 20; cf.: horridiora verba, id. Brut. 17, 68: sermo, Quint. 9, 4, 3: quaedam genera dicendi horridiora, id. 12, 10, 10: numerus Saturnius, Hor. Ep. 2, 1, 157: ita de horridis rebus nitida est oratio tua, Cic. de Or. 3, 14, 51: (antiquorum imitatores) fient horridi atque jejuni, Quint. 2, 5, 21.—

2 With the predominating idea of an effect produced, causing tremor or horror , terrible , frightful , horrid (rare, and mostly poet. for the class. horribilis): horridiore aspectu esse, * Caes. B. G. 5, 14, 2; cf. in a Greek construction with an inf.: et desit si larga Ceres, tunc horrida cerni, Luc. 3, 347: turba horrida aspici, Sen. Q. N. 3, 19: vis horrida teli, Lucr. 3, 170: acies, Verg. A. 10, 408: castra, id. E. 10, 23: proelia, id. G. 2, 282: arma, Ov. M. 1, 126: virga (mortis), Hor. C. 1, 24, 16: fata, Verg. A. 11, 96: jussa, id. ib. 4, 378: paupertas, Lucr. 6, 1282: aquilae ac signa, pulverulenta illa et cuspidibus horrida, Plin. 13, 3, 4, § 23.— Hence, adv.: horrĭdē (acc. to II. B.), roughly , savagely , severely , sternly : vixit semper inculte atque horride, Cic. Quint. 18, 59: horride inculteque dicere, id. Or. 9, 28; cf. Quint. 10, 2, 17: ornamentis utetur horridius, Cic. Or. 25, 86: alloqui mitius aut horridius. Tac. H. 1, 82.

Related Words