hostīmentum, i, n. [1. hostio],
a recompense , requital : hostimentum beneficii pensatio, Paul. ex Fest. p. 102 Müll.; cf.: hostimentum est aequamentum, Non. 3, 26 (ante-class.): audi atque auditis hostimentum adjungito, Enn. ap. Fest. p. 270 Müll. (Trag. v. 154 Vahl.): par pari datum hostimentum'st, opera pro pecunia, Plaut. As. 1, 3, 20: beneficiis hostimentum peperisti grave, Att. ap. Non. 315, 19; Serv. Verg. A. 2, 156.