hui, interj., an exclamation of astonishment or admiration,
hah! ho! oh! hui, homunculi quanti estis, Plaut. Rud. 1, 2, 65: hui, dixti pulchre! Ter. Phorm. 302: triginta? hui, percara est! id. ib. 558: hui, tam cito? ridiculum, id. And. 474: Ch. Prorsum nihil intelligo. Sy. Hui, tardus est! id. Heaut. 776: hui, quantam fenestram ad nequitiam patefeceris! id. ib. 480: videbam sermones: Hui! fratrem reliquit? Cic. Att. 6, 6, 3; 5, 11, 1: hui quam diu de nugis! id. ib. 13, 21, 5; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 2.