hŭmĭlĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [humilis],
to abase , humble (late Lat.): corpus, quod humiliatur in passionibus, Tert. adv. Marc. 5, 20 fin. : frustra nos hic humiliamus, ut ibi possimus esse majores, Hier. adv. Jovin. 1, 18: publicanus vultu humiliatus atque dejectus, Tert. Or. 13; Sid. Ep. 5, 14 fin. : ad humiliandum celsitudinem potestatis, Amm. 30, 4, 2.