ĭdĭōta, ae, m., = ἰδιώτης,
an uneducated , ignorant , inexperienced , common person (cf. rudis): quidni et tu idem illitteratum me atque idiotam diceres? Lucil. ap. Non. 38, 24: quae non modo istum hominem ingeniosum atque intelligentem, verum etiam quemvis nostrum, quos iste idiotas appellat, delectare possent, Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4; cf. id. Pis. 26, 62: ludos nobis idiotis relinquet, id. ib. 27, 65: posteaquam rem paternam ab idiotarum divitiis ad philosophorum regulam perduxit, id. Sest. 51, 110: quoniam respondere nos tibi non quimus, quos idiotas et rudes vocas, Gell. 1, 2, 6: idiotae, the common throng , the fickle mass , Quint. 8, 3, 22.