ignōrābĭlis, e, adj. [ignoro],
unknown (rare but class.): separare, quod levius, facilius, non ignorabile, non fortuitum, non necessarium fuerit, * Cic. Inv. 2, 32, 99: libri litteris ignorabilibus praenotati, Ap. Met. 11, 22, 29; alterum illud ignorabilius obscuriusque est, Gell. 9, 12, 4 ( Plaut. Ps. 2, 1, 18, false reading for ignobilis).— * Adv.: ignōrābĭlĭter , in an unknown manner : laminae ignorabiliter litteratae, i. e. covered with unknown characters , Ap. Met. 3, 17, 14.