immisericors

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

immĭsĕrĭcors (inm-), ordis, adj. [inmisericors],

pitiless , merciless (very rare, but class.): ipsum immisericordem, superbum fuisse, Cic. Inv. 2, 36, 108: judex immisericors atque inexorabilis contra improbos, Gell. 14, 4, 3.—Of things: flucti (i. e. fluctus) inmisericordes jacere, Att. ap. Non. 488, 12 (Fragm. Trag. v. 33 Rib.); Vulg. Jer. 50, 42.—* Adv.: immĭsĕrĭcordĭter , unmercifully : factum a vobis duriter immisericorditerque, Ter. Ad. 662.

Related Words