impatientia

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

impătĭentĭa (inp-), ae, f. [impatiens].

I Unwillingness or inability to bear any thing, want of endurance , impatience (post-Aug.).

α With gen.: nauseae, Suet. Calig. 23 fin. : frigorum, Plin. 11, 23, 27, § 77: aetas extrema, fessa mente, retinet silentii impatientiam, Tac. A. 4, 52: caritatis, id. ib. 13, 21: Veneris, i. e. impatience , Ap. Met. 2, 16, 13.—

β Absol. : ne ipse visendo ejus tormenta ad impatientiam dilaberetur, Tac. A. 15, 63: culpa impatientiae, Gell. 1, 13, 3. —

II Insensibility , impassibility , apathy , as a transl. of the Gr. ἀπάθεια, Sen. Ep. 9, 1.

Related Words