impes

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

impĕs (inp-; nom. given Prisc. 702 P., but used only in gen. and abl. sing.), pĕtis, m. [in-peto; cf. praepes], = impetus,

I violence , vehemence , force : impete vasto amnis fertur, Ov. M. 3, 79: in juvenes certo sic impete sus fertur, id. ib. 8, 359; Laev. ap. Gell. 19, 7, 8; Lucr. 4, 416; 903: non potuit nubes capere inpetis auctum, id. 6, 327 sq.; 334; 591: valido impete quatere, id. 2, 330; Sil. 13, 248.— Plur. : venti flamina ruunt impetibus crebris, Lucr. 1, 293.—

II Mass , extent : homo tanto membrorum impete, ut, etc., Lucr. 5, 913.

Related Words