impio

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

impĭo (inp-), āvi, ātum, 1, v. a. [impius],

to render impious or sinful , to stain or defile with sin , to pollute (ante- and postclass.): si erga parentem aut deos me impiavi, Plaut. Rud. 1, 3, 8: impias, ere, te! oratorem verberas, id. Poen. 1, 2, 173: cor coinquinatum vitiis, Prud. Hymn. Ant. Somn. 53: cruore humano aspersus atque impiatus, Ap. Met. 1, 18, 13; cf.: reus tot caedibus impiatus, id. ib. 3, 3, 28; thalamos tanto facinore, Sen. Hippol. 1185: oculos, Pacat. Pan. Th. 43.— Pass. impers. : toties Romanis impiatum est, quoties triumphatum, Minuc. Fel. Oct. 25.