implōrātĭo (inpl-), ōnis, f. [imploro],
a beseeching for help , imploring (rare but good prose): omnium deorum et hominum et civium et sociorum imploratio, Cic. de Or. 2, 47, 196: acerba, id. Verr. 2, 5, 63, § 163: ad invidiosam implorationem converti, Quint. 9, 2, 38.
implōrātiō (inpl-) ōnis, f imploro, a call for help, imploring : deorum et hominum, upon gods , e...
An Elementary Latin Dictionary