importo (inp-), āvi, ātum, 1, v. a. [inporto], to bring, carry, or convey into, to bring in from abroad, to import (class.).
I Lit.: qui (D. Laelius) commeatus Bullide atque Amantia importari in oppidum prohibebat, Caes. B. C. 3, 40, 5: vinum ad se omnino importari non sinunt, id. B. G. 4, 2 fin. : ullam rem ad se, id. ib. init. ; cf. id. ib. 1, 1, 3: aere utuntur importato, id. ib. 5, 12, 5; so, frumentum, id. B. C. 3, 42 fin. : jumenta, id. B. G. 4, 2, 2: instrumentum balinei, Vell. 2, 114, 2; Varr. R. R. 1, 16, 3: grandines Septentrio importat et Corus, Plin. 2, 47, 48, § 126.—
II Trop., to introduce , bring about , occasion , cause : importantur non merces solum adventiciae, sed etiam mores, Cic. Rep. 2, 4: facile patior, non esse nos transmarinis nec importatis artibus eruditos, sed genuinis domesticisque virtutibus, id. ib, 2, 15: si quid importetur nobis incommodi, propulsemus, id. Off. 2, 5, 18; cf.: plura detrimenta publicis rebus quam adjumenta per homines eloquentissimos importata, id. de Or. 1, 9, 38: calamitatem alicui, id. Sest. 69, 146: pestem aut incolumem famam alicui, id. Deiot. 15, 43: luctum alicui, Phaedr. 1, 28, 6: fecunditatem feminis, rabiem viris (vinum), Plin. 14, 18, 22, § 116: odium libellis, Hor. Ep. 1, 13, 5: (perturbationes animi) important aegritudines anxias atque acerbas, Cic. Tusc. 4, 15, 34; so, suspicionem, id. Fil. Fam. 16, 21, 6: fraudem aut periculum, Liv. 39, 14, 4: ignominiam (crimen), Dig. 50, 2, 5.