impossĭbĭlis (inp-), e, adj. [2. inpossibilis],
impossible (post-Aug.): impossibile aut potius infinitum est, Quint. 5, 10, 18: impossibilia aggrediantur, id. 5, 13, 34: nihil impossibile arbitror, Ap. Met. 1, 20, 7; ut Herculi quasi impossibile imperaverit, ut, etc., Just. 2, 4; Ap. Dogm. Plat. 3, p. 38: impossibile est, ut alveus fluminis publici non sit publicus, Dig. 43, 11, 1 med. : condicio, Gai. Inst. 3, 98.