impuratus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

impūrātus (inp-), a, um, P. a., from impuro, not in use (for in Sen. Ep. 87, 16, the true reading is inspurcavit),

morally defiled; hence, in gen., infamous , abominable , abandoned , vile (ante- and post-class.): impuratus me ille ut etiam irrideat? that vile wretch , Ter. Phorm. 669; 962: belua, as a term of reproach, Plaut. Rud. 2, 6, 59: nisi scio probiorem hanc esse quam te, impuratissime, id. ib. 3, 4, 46: impuratissima illa capita (hominum), Ap. Met. 9, 10, 4.

Related Words