impŭto (inp-), āvi, ātum, 1, v. a. [inputo], to bring into the reckoning, enter into the account, to reckon, charge (not ante-Aug.; cf. deputo).
I Lit.: vilici servi longe plus imputant seminis jacti quam quod severint, Col. 1, 7 fin. : sumptus alicui ... viatica et vecturas, Dig. 17, 2, 52, § 15: in quartam hereditatis imputantur res, quas jure hereditario capit, ib. 35, 2, 90: haec in numerum trium tutelarum, ib. 23, 2, 61.—
II Trop., to enter into the account , to reckon , attribute as a merit or a fault to one's self or another; to make a boast of , to credit to , to charge , ascribe , impute to (for the Ciceron. assignare, ascribere): fatum dies imputat, Sen. de Ira, 3, 42; cf. Mart. 5, 20, 13: hoc non imputo in solutum, Sen. Ep. 8 fin. : gaudent muneribus, sed nec data imputant, nec acceptis obligantur, Tac. G. 21: noli imputare vanum beneficium mihi, Phaedr. 1, 22, 8; cf. Sen. Tranq. 6: huic (Masinissae) imputari victum Hannibalem, huic captum Syphacem, huic Carthaginem deletam, Just. 38, 6: alii transeunt quaedam imputantque quod transeant, Plin. Ep. 8, 21, 4; cf. Suet. Tib. 53: ipsum sibi eripere tot beneficiorum occasiones, tam numerosam obligandi imputandique materiam, Plin. Pan. 39, 3; so absol. : cum quidam crimen ultro faterentur, nonnulli etiam imputarent, made a merit of it , Suet. Ner. 36: saevit enim natumque objectat et imputat illis, charges upon them ( his son’s fate ), Ov. M. 2, 400: mortem senioribus imputat annis, id. ib. 15, 470: rebellandi tempus Atheniensibus, Vell. 2, 23, 4: an ei caedes imputanda sit, a quo jurgium coepit? Quint. 5, 10, 72: suum exsilium rei publicae imputaturus, Sen. Ep. 86: prospera omnes sibi vindicant, adversa uni imputantur, Tac. Agr. 27: alicui moras belli aut causas rebellandi, id. ib. 34; id. H. 4, 14 fin. : culpam nostram illi, Plin. 18, 1, 1, § 2: et tibi scilicet, qui requisisti, imputabis, si digna ne epistula quidem videbuntur, Plin. Ep. 6, 20 fin. : sibi imputent cur minus idoneum fidejussorem acceperint, Dig. 42, 7, 1: imputet ipse deus nectar mihi, fiet acetum, may assign , give , Mart. 12, 48, 13: otia parva nobis, id. 4, 83, 2: hoc solum erit certamen, quis mihi plurimum imputet, Tac. H. 1, 38.