inauspicatus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ĭn-auspĭcātus, a, um, adj.

I At which no auspices were taken , without auspices : lex, Liv. 7, 6, 11.—Hence,

B in-auspĭcāto , adv. (lit. abl. absol. ), without consulting the auspices : quod inauspicato pomoerium transgressus esset (Ti. Gracchus), Cic. Div. 1, 17, 33.—

II Of bad omen , unlucky , inauspicious (only post-Aug.): inauspicatarum animantium vice, Plin. 18, 1, 1, § 4: nomen, id. 3, 23, 26, § 145: exemplum, id. 7, 16, 15, § 136: garrulitas (cornicis), id. 10, 12, 14, § 68: bibente conviva mensam tolli inauspicatissimum judicatur, id. 28, 2, 5, § 26.—

III Unhoped for , unexpected (late Lat.): successus, Ennod. Ep. 1, 5: bona, id. ib. 4, 29.

Related Words