incilis

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

incīlis, e, adj. [contr. from incīdilis, from incido],

I cut in : fossae, i. e. ditches , trenches for carrying off water, Cato R. R. 155, 1.— Far more freq.,

II Substt.

A incīle , is, n., a ditch , trench : incilia aperire, Cato R. R. 155, 1: ducere incile, Dig. 43, 13, 1; Ap. Met. 9, 9, 4; in incili omnia adhaeserunt, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 5, 3.—

B incīlis , is, m., transl.: inciles διώρυγες (i. e. διώρυχες), Gloss. Philox.