incĭtātĭo, ōnis, f. [incito], an inciting, incitement in an act. and pass. sense (Ciceron.).
I Act. , an inciting , rousing , instigating : languentis populi, Cic. de Or. 2, 9, 35: acris et vehemens, id. ib. 2, 43, 183.—
II Pass. , violent motion , rapidity , vehemence , ardor , energy.
A Lit.: qui (sol) tanta incitatione fertur, ut, celeritas ejus quanta sit, ne cogitari quidem possit, Cic. Ac. 2, 26, 82: ejaculari incitatione, Scrib. Comp. 84.—
B Trop.: est quaedam animi incitatio atque alacritas naturaliter innata omnibus, * Caes. B. C. 3, 92, 3: mentis, Cic. Div. 1, 40, 89: sic evolavit oratio, ut ejus vim atque incitationem aspexerim, id. de Or. 1, 35, 161.