inconsultus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

in-consultus, a, um, adj.

I Not consulted , unasked (so perh. not in Cic.): inconsulto senatu, Liv. 36, 36, 2; so, inconsulto se, Suet. Tib. 52: me inconsulto, Amm. 17, 5, 12; 27, 2 fin. ; Ambros. Ep. 6, 43; Plin. Ep. 10, 107, 2; Symm. Ep. 4, 8; 5, 18 al.—

B Transf., not regarded , not respected : inconsulta potestate superiore, Amm. 27, 2, 9: inconsulta pietate, Cod. Th. 15, 1, 37: inconsulta clementia, ib. 15, 15, 1. —

II Act.

A Without advice , not advised (poet.): inconsulti abeunt, sedemque odere Sibyllae, Verg. A. 3, 452. —

B Unadvised , inconsiderate , indiscreet (class.).

1 Of persons: homo inconsultus et temerarius, Cic. Deiot. 6, 16; Suet. Claud. 15 (with praeceps; opp. circumspectus); Hor. Ep. 1, 5, 15; cf.: heu rebus servare serenis inconsulta modum (Capua), Sil. 8, 547. —

2 Of things: bene consultum inconsultum est, si id inimicis usui'st, Plaut. Mil. 3, 1, 6: ratio, Cic. Rab. Post. 1, 2: largitio, Liv. 5, 20, 5: pavor, id. 22, 6, 6: pugna, id. 22, 44, 7: aures turbae, Sen. Ep. 40: motus, Gell. 19, 1, 17: aliquem inconsulto calore interficere, in a sudden heat , Mos. et Rom. Leg. Coll. 4, 3, 6.— Adv. in two forms.

α incon-sultē , unadvisedly , inconsiderately (class.): inconsulte ac temere dicere, Cic. N. D. 1, 16, 43: inconsulte et incaute commissum proelium, Liv. 4, 37, 8: temereque vivere, Sen. Ben. 1: processerant, Caes. B. C. 1, 45. Comp. : inconsultius quam venerat se gessit, Liv. 41, 10, 5. —

β inconsultō : se in periculum mittere, Auct. Her. 3, 5, 8: deleta et inducta, Dig. 28, 4, 1.

Related Words