incultus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

in-cultus, a, um, adj., untilled, uncultivated (class.).

I Lit.: ager, Cic. Rosc. Com. 12, 33: via, with silvestris, neglected , id. Brut. 72, 259: quid incultius oppidis? id. Prov. Cons. 12, 29: incultae atque inhabitabiles regiones, id. N. D. 1, 10, 24: incultum et derelictum solum, id. Brut. 4, 16: caritas annonae ex incultis agris, Liv. 2, 34, 2.—

II Transf., undressed , unadorned , unpolished , neglected , rude (mostly poet.): coma, uncombed , disordered , Ov. F. 3, 470: genae, disfigured , id. H. 8, 64: homo, ut vita, sic oratione durus, incultus, horridus, Cic. Brut. 31, 117: inculta atque rusticana parsimonia, id. Quint. 30: indocti incultique, without education , Sall. C. 2, 8: homines intonsi et inculti, Liv. 21, 32, 7: versus, unpolished , rude , Hor. Ep. 2, 1, 233: ingenium, uncultivated , id. ib. 1, 3, 22: Laestrygones, i. e. destitute of cultivation , savage , wild , Tib. 4, 1, 59.—Hence, adv.: incultē , in an uncultivated manner , roughly , rudely , uncouthly , inelegantly : inculte atque horride vivere, Cic. Quint. 18: incultius agitare, Sall. J. 20, 5: agere, id. ib. 89, 7: inculte horrideque dicere, Cic. Or. 9, 28: non inculte dicere, id. Brut. 28.

Related Words