incurso

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

incurso, āvi, ātum, 1, v. freq. n. and a. [incurro], to run to or against, to dash or strike against, to assault, attack (class.).

I Lit.

α With in : jam in vos incursabimus, Plaut. Bacch. 5, 2, 29: in agmen Romanum, Liv. 36, 14, 12.—

β With the simple acc.: aliquem pugnis, to pitch into , Plaut. Rud. 3, 4, 16: (me) boves incursent cornibus, id. Aul. 2, 2, 57: ubi vivos homines mortui incursant boves (meaning raw hides as whips), id. As. 1, 1, 22: agros Romanos, to make an incursion into , Liv. 5, 31, 5; 2, 48, 6; 6, 36, 1: latera, id. 22, 18, 14.—In pass. : agmen incursatum ab equitibus hostium, Liv. 24, 41; Tac. A. 15, 1.—With dat.: silvasque tenent delphines, et altis Incursant ramis, Ov. M. 1, 303: rupibus incursat, runs against the rocks , id. ib. 14, 190.—

2 In partic., to fall upon , assault a woman carnally (post - class.): nuptam alienam, Tert. Pud. 4.—

B Transf.: ea, quae oculis vel auribus incursant, that strike , meet them , Quint. 10, 3, 28; cf.: pleraque in oculos incurrunt, Quint. 10, 3, 16: incurrit haec nostra laurus in oculos, Cic. Fam. 2, 16, 2: lana ovis nigrae, cui nullus alius color incursaverit, is intermixed , Plin. 28, 8, 28, § 111.—

II Trop.: incursabit in te dolor meus, Cic. Att. 12, 41, 2: in omnes amicos atque inimicos, notos atque ignotos, Auct. Her. 4, 39, 51.

Related Words