indecorus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

in-dĕcōrus, a, um, adj.,

unbecoming , unseemly , indecorous , disgraceful , shameful , unsightly (class.): quod animo magno fit, id dignum viro et decorum videtur: quod contra, id ut turpe, sic indecorum, Cic. Off. 1, 27, 94: nihil malum nisi quod turpe, inhonestum, indecorum, etc., id. Fin. 3, 4, 14: indecorum est, de stillicidiis cum dicas, amplissimis verbis et locis uti communibus, id. Or. 21, 72: studia saeculo, Plin. Pan. 46, 4: gestus, Quint. 1, 10, 35: uva visu, Plin. 14, 2, 4, § 28: visus, id. 13, 12, 24, § 79: haud indecoros motus dare, Liv. 7, 2, 4.— Plur. as subst.: indĕcōrae , ārum, f. (sc. feminae), ill-favored women , Cic. Att. 9, 10, 2.—Hence, adv.: indĕcōrē , unbecomingly , indecently (class.): ne quid indecore, effeminateque faciat, Cic. Off. 1, 4, 14: quam minime indecore facere, id. ib. 1, 31, 114: haud indecore, Tac. H. 5, 23.

Related Words