indifferens

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

in-diffĕrens, entis, adj., in which there is no difference, indifferent.

I Act. , of persons, making no difference , indifferent , careless (post-class.): circa victum, Suet. Caes. 53.—

II Pass.

A Philos. t. t., neither good nor evil , not to be sought or avoided (class.): necesse est, nec bonum esse nec malum hoc quod praepositum vel praecipuum nominamus; idque ita definimus, quod sit indifferens cum aestimatione mediocri; quod enim illi ἀδιάφορον dicunt, id mihi ita occurrit ut indifferens dicerem, Cic. Fin. 3, 16, 53: nihil indifferens gloriosum est; mors autem gloriosum est; ergo mors non est indifferens, Sen. Ep. 82, 10.—Hence, subst.: indiffĕrens , ntis, n., a thing indifferent , neither good nor evil : si valetudo indifferens est, bene valere indifferens est, Sen. Ep. 117, 8: cur dolor apud Stoicos indifferens esse dicitur, non malum, Gell. 12, 5, 4: Zeno censuit voluptatem esse indifferens, id est neutrum, neque bonum neque malum, id. 9, 5, 5.— Plur. : haec quae indifferentia vocamus, Sen. Vit. Beat. 22, 4 al.—

B In gram., of the syllaba anceps, doubtful , Quint. 9, 9, 48; 93.—Hence, adv.: in-diffĕrenter , without distinction , indiscriminately , indifferently (post-Aug.): uti utraque appellatione, Quint. 11, 3, 1; 9, 2, 6: uti his litteris, Gell. 10, 24, 8: ferre, to bear with indifference , unconcern; opp. graviter, Suet. Dom. 23: vivere, to eat of everything without distinction , Scrib. Comp. 122.

Related Words