indipiscor

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

indĭpiscor, deptus, 3, v. dep. a. [indu = in-apiscor], to obtain, attain, reach.

I Lit. (mostly ante- and post-class.): largiter mercedis indipiscar, Plaut. Rud. 5, 2, 28: divitias magnas indeptum, id. Ep. 3, 4, 15: navem, Liv. 26, 39, 12; 28, 30, 12: multum in cogitando dolorem, Plaut. Trin. 2, 1, 2: simulatque hominem leti secura quies est indepta, Lucr. 3, 212: senex voluit indipisci de cibo, Plaut. Stich. 4, 1, 57: animo, i. e. to retain , Gell. 17, 2, 1.—

II Transf., to begin , commence : pugnam, Gell. 1, 11, 8.☞ Act. collat. form: indĭpisco , ĕre: (occasionem) quadrigis albis, Plaut. As. 2, 2, 13.—

2 Part. perf. : indeptus , a, um; pass. , Cod. Th. 9, 42, 13; 12, 1, 74; and prob. also in Plin. H. N. praef. 9: honoribus indeptis, v. Sillig. N. cr.

Related Words