indistinctus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

in-distinctus, a, um, adj. (post-Aug.).

I Not properly distinguished , confused : neque inordinata, neque indistincta, Quint. 8, 2, 23; Cat. 64, 283: cf.: indistincta et confusa, Gell. 13, 30, 5.—

B Esp., indistinct , obscure : vocabulum, Gell. 10, 20, 9; 13, 30, 5: defensio, Tac. A. 6, 8. —

II Devoid of display , unambitious , self-restrained : an non in privatis et acutus et indistinctus et non super modum elatus M. Tullius? Quint. 12, 10, 39.—Adv.: indistinctē .

1 Without distinction , indiscriminately : indistincte atque promiscue annotabam, Gell. praef. § 2; Dig. 4, 8, 32, § 6 (for which: sine distinctione, ib. 5, 1, 24, § 2) al.—

2 Generally , Dig. 40, 9, 3; 26, 1, 4 al.

Related Words