indomitus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

in-dŏmĭtus, a, um, adj., untamed, unsubdued, ungoverned, unrestrained; untamable, ungovernable, fierce, wild (class.).

I Lit.: boves indomitos emere, unbroken , Varr. R. R. 2, 5, 11: equus, Auct. Her. 4, 46, 59; Hor. S. 2, 2, 10; cf.: indomitā cervice feri, id. Ep. 1, 3, 34.—

II Trop.: pastores indomiti, spe libertatis excitati, Caes. B. C. 1, 57: indomitae et praeferoces nationes, Tac. A. 15, 27: acer et indomitus libertatisque magister, Juv. 2, 77.— Of things concr. and abstr.: oculi, Plaut. Bacch. 4, 9, 92: dextra, unconquered , Ov. M. 13, 355: Euri, id. H. 15, 9: mare, Tib. 2, 3, 45: Falernum, indigestible , Pers. 3, 3: mors, Hor. C. 2, 14, 4: licentia, id. ib. 3, 24, 28: ingenium, Quint. 10, 2, 19: cupiditates animi, Cic. Rosc. Am. 14, 39: (with effrenata) libido, id. Clu. 6, 15: tarditas, invincible , that cannot be overcome or got rid of , Plin. 8, 44, 69, § 171: argentum, uncoined , Arn. 6, 200.

Related Words