inexorabilis

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ĭn-exōrābĭlis, e, adj.

I That cannot be moved by entreaty , inexorable (class.).

A Of persons, constr. with in , adversus , contra , or dat.

α With in and acc.: qui inexorabilis in ceteros esse visus sum, Cic. Sull. 31, 87.—

β With adversus : adversus te et rem tuam, Liv. 34, 4, 18.—

γ With contra : contra improbos nocentesque, Gell. 14, 4, 3.—

δ With dat.: delictis, Tac. A. 11, 18.—

ε Absol. : ni me inexorabilem faxis, Pac. ap. Non. 184, 4: judices, Cic. Tusc. 1, 5, 10: Achilles, Hor. A. P. 121.—

B Of inanim. and abstr. things: res, Liv. 2, 3: disciplina, inexorably severe , rigorous , Tac. H. 1, 51: odium, Ov. M. 5, 244: fatum, Verg. G. 2, 491: claustra, Val. Max. 4, 8, 2.— *

II That cannot be obtained by entreaty : neque inexorabile certe, Quod petimus, Val. Fl. 5, 321.

Related Words

  • inexorabilis

    in-exōrābilis e, adj.,not to be moved by entreaty, unyielding, inexorable: ingenium, T.: iudices: A...

    An Elementary Latin Dictionary