infacetus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

in-făcētus (infĭc-), a, um, adj., coarse, blunt, rude, unmannerly, not witty, stupid (class.).

I Of persons: inficetus (homo), Plaut. Truc. 2, 4, 4: Canius nec infacetus, et satis litteratus, Cic. Off. 3, 14, 58: saeclum (with insipiens), Cat. 43, 8.—

II Of things: non inficetum mendacium, Cic. Cael. 29, 69: dictum, Suet. Gramm. 23; Mart. 5, 78, 30.— Adv.: infăcētē ( infĭc- ), coarsely , rudely , unwittily , stupidly (not in Cic. or Caes.): quem haud infacete Pompeius Xerxem togatum vocare assueverat, Vell. 2, 33 fin. ; Suet. Vesp. 20.— Sup. : pictus inficetissime Gallus, Plin. 35, 4, 8, § 25.

Related Words