infensus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

infensus, a, um, adj. [2. in-fendo],

hostile , inimical , enraged (class.; cf. infestus): infenso atque inimico animo venire, Cic. Verr. 2, 2, 61, § 149.— With dat.: Drances infensus Turno, Verg. A. 11, 122: opes principibus infensae, dangerous , Tac. A. 11, 1. — With in and acc.: infensioribus in se quam in illum judicibus, Liv. 39, 6, 5: infensius servitium, hard , oppressive , Tac. A. 1, 81: valetudo, illness , sickness , id. ib. 14, 56; 4, 48; Suet. Vit. 14; Vop. Aur. 36. — Sup. : infensissima virtus, Aug. cont. Jul. Pelag. 6, § 34. — Hence, adv.: infensē , hostilely , bitterly (class.): quis Isocrati est adversatus infensius? Cic. Or. 51, 172: infense invectus, Tac. A. 5, 3.

Related Words