infigo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

in-fīgo, xi, xum, 3, v. a., to fix, thrust, drive, or fasten in.

I Lit.: gladium hosti in pectus, Cic. Tusc. 4, 22, 50: ferreis hamis infixis, Caes. B. G. 7, 73 fin. : hastam portae, Verg. A. 9, 746: signum, Cic. Div. 2, 31: (sagitta) infigitur arbore, remains fixed , sticks fast , Verg. A. 5, 504: vulnus infixum, made by a thrust , id. ib. 4, 689: infixa corpori extrahere, things stuck in the body , Plin. 26, 12, 79, § 128; cf.: infixum moenibus hostem deicere, standing firmly on , Sil. 11, 173: infixum educere telum, Ov. M. 13, 393: aliquem in limo, Vulg. Psa. 68, 3.—

II Trop., to infix , impress , imprint (esp. freq. in the part. perf. ): quod in hominum sensibus atque in ipsa natura positum atque infixum est, Cic. Clu. 6, 17: infigere animis res, Quint. 9, 4, 134: religio infixa animo, Liv. 29, 18, 1: quicquid infixum et ingenitum est, Sen. Ep. 11: quae sint inculcanda, infigenda, repetenda, Plin. Ep. 1, 20: infixus pectori dolor haeret, id. ib.: natis oscula, Sil. 12, 738: oscula dextris, id. 12, 592; 8, 127: infixum est mihi, I have firmly resolved , I am determined : Vologesi penitus infixum erat arma Romana vitandi, Tac. A. 15, 5; so with inf.: infixum est fugere, Sil. 4, 332; 10, 643.

Related Words