infligo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

in-flīgo, ixi, ictum, 3, v. a., to strike a thing on or against (syn.: incutere, illidere).

I Lit.: alicui securim, Cic. Planc. 29, 70: cratera viro, Ov. M. 5, 83: caput suum parietibus, Lact. de Mort. Pers. 49: puppis inflicta vadis, dashed against , Verg. A. 10, 303: inflicta terga, struck , beaten , Val. Fl. 4, 281. —

B Trop.: cum ex verbo adversarii aliquid in ipsum infligitur, is hurled at , Cic. de Or. 2, 63, 255.—

II Transf., to inflict by striking: mortiferam plagam infligere, Cic. Vatin. 8, 20: vulnera, id. Pis. 14, 32.—

B In gen., to inflict , impose upon : infligere alicui turpitudinem, Cic. Pis. 26, 63: detrimenta civitati, Just. 3, 5: fuit consuetudo, ut, intra certa tempora non latis usuris, graviores infligerentur, laid upon , imposed , Dig. 22, 1, 11: alicui pretium rei emptae, ib. 3, 5, 30.

Related Words